Dysk Faradaya, silnik homopolarny – urządzenie to składa się z wkrętu do NIDY, umieszczonego w stałym i prostopadłym do płaszczyzny wkrętu polu magnetycznym wytwarzanym przez magnes neodymowy. Dysk Faradaya był pierwszym silnikiem prądu stałego.
Prace nad prądnicami i silnikami unipolarnymi trwały intensywnie w XIX wieku aż do początku XX w., później były stosowane tylko w laboratoriach do uzyskiwania bardzo dużych natężeń prądu stałego.
Nikola Tesla próbował przekształcić jednobiegunowy silnik Faradaya w urządzenie do produkcji energii elektrycznej bez napędu, uważał że wystarczy zmniejszyć opory oraz odwrócić kierunek momentu hamującego przy przepływie prądu, by urządzenie raz wprawione w ruch, pracowało bez zasilania.
W 1889 roku uzyskał w USA patent na maszynę dynamoelektryczną, której konstrukcję – opartą na pomyśle Faradaya – udoskonalił pod względem wydajności przez zmniejszenie oporu i odwrócenie momentu napędowego.
Jego prace były obarczone błędami, obecnie wiadomo, że metodą indukcji elektromagnetycznej nie można uzyskać energii elektrycznej bez dostarczenia energii.